Ο ιστορικός Δίυλλος, γιος του ατθιδογράφου Φανόδημου,[1] έζησε στην Αθήνα το πρώτο μισό του 3ου π.Χ. αιώνος.
Ήταν συγγραφέας ενός έργου (Ιστορίαι) 26 ή 27 βιβλίων στο οποίο εξιστορούσε, όπως γράφει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης[2], τα γεγονότα που συνέβηκαν στην Ελλάδα και την Σικελία από την εποχή του τρίτου ιερού πολέμου (όταν οι Φωκείς με επικεφαλής τον Φιλόμηλο κατέλαβαν το μαντείο των Δελφών, 356 π.Χ.) έως τον θάνατο του γιου τού Κάσσανδρου, Φιλίππου του Δ΄ (296 π.Χ.).
Από το έργο του Διύλλου σώθηκαν τέσσερα μόνον αποσπάσματα.[3] Αναφέρονται από τον Αθήναιο, τον Αρποκρατίωνα και τον Πλούταρχο (ο οποίος και εκτιμά τον Δίυλλο ως αξιόλογο ιστορικό).[4]
1. Brill’s New Pauly online, Diyllus.
2. Διόδωρος ο Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, XVI.14.5·
(Δίυλλος δ᾽ ὁ Ἀθηναῖος ἦρκται τῆς ἱστορίας ἀπὸ τῆς ἱεροσυλήσεως καὶ γέγραφε βύβλους εἴκοσι καὶ ἕξ, συμπεριλαβὼν πάσας τὰς ἐν τοῖς χρόνοις τούτοις γενομένας πράξεις περί τε τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Σικελίαν)·
και XVI.76.6
(Δίυλλος δ᾽ ὁ Ἀθηναῖος τῆς δευτέρας συντάξεως ἀρχὴν πεποίηται τῆς Ἐφόρου ἱστορίας τὴν τελευτὴν καὶ τὰς ἑξῆς πράξεις συνείρει τάς τε τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν βαρβάρων μέχρι τῆς Φιλίππου τελευτῆς).
3. K. Müller, Fragmenta historicorum Graecorum (1841), Τόμος II, σελ. 360-361, Diyllus.
4. Πλούταρχος, Περί της Ηροδότου κακοηθείας, 862b·
(ὅτι μέντοι δέκα τάλαντα δωρεὰν ἔλαβεν ἐξ Ἀθηνῶν Ἀνύτου τὸ ψήφισμα γράψαντος, ἀνὴρ Ἀθηναῖος οὐ τῶν παρημελημένων ἐν ἱστορίᾳ, Δίυλλος, εἴρηκεν]).
Ήταν συγγραφέας ενός έργου (Ιστορίαι) 26 ή 27 βιβλίων στο οποίο εξιστορούσε, όπως γράφει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης[2], τα γεγονότα που συνέβηκαν στην Ελλάδα και την Σικελία από την εποχή του τρίτου ιερού πολέμου (όταν οι Φωκείς με επικεφαλής τον Φιλόμηλο κατέλαβαν το μαντείο των Δελφών, 356 π.Χ.) έως τον θάνατο του γιου τού Κάσσανδρου, Φιλίππου του Δ΄ (296 π.Χ.).
Από το έργο του Διύλλου σώθηκαν τέσσερα μόνον αποσπάσματα.[3] Αναφέρονται από τον Αθήναιο, τον Αρποκρατίωνα και τον Πλούταρχο (ο οποίος και εκτιμά τον Δίυλλο ως αξιόλογο ιστορικό).[4]
1. Brill’s New Pauly online, Diyllus.
2. Διόδωρος ο Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, XVI.14.5·
(Δίυλλος δ᾽ ὁ Ἀθηναῖος ἦρκται τῆς ἱστορίας ἀπὸ τῆς ἱεροσυλήσεως καὶ γέγραφε βύβλους εἴκοσι καὶ ἕξ, συμπεριλαβὼν πάσας τὰς ἐν τοῖς χρόνοις τούτοις γενομένας πράξεις περί τε τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Σικελίαν)·
και XVI.76.6
(Δίυλλος δ᾽ ὁ Ἀθηναῖος τῆς δευτέρας συντάξεως ἀρχὴν πεποίηται τῆς Ἐφόρου ἱστορίας τὴν τελευτὴν καὶ τὰς ἑξῆς πράξεις συνείρει τάς τε τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν βαρβάρων μέχρι τῆς Φιλίππου τελευτῆς).
3. K. Müller, Fragmenta historicorum Graecorum (1841), Τόμος II, σελ. 360-361, Diyllus.
4. Πλούταρχος, Περί της Ηροδότου κακοηθείας, 862b·
(ὅτι μέντοι δέκα τάλαντα δωρεὰν ἔλαβεν ἐξ Ἀθηνῶν Ἀνύτου τὸ ψήφισμα γράψαντος, ἀνὴρ Ἀθηναῖος οὐ τῶν παρημελημένων ἐν ἱστορίᾳ, Δίυλλος, εἴρηκεν]).
(Το άρθρο αναρτήθηκε από τον υπογράφοντα και στην ελληνική Βικιπαίδεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου